Aleksander Jurewicz: „Tego nauczyło mnie moje życie”.

Znany gdański poeta i prozaik p. Aleksander Jurewicz 6 marca był gościem naszej szkoły.  W spotkaniu uczestniczyła młodzież kl. 1b, 2b i 2c. 

Nasz gość jest autorem wielu tomików wierszy i powieści „Lida”,„Pan Bóg nie słyszy głuchych”, „Prawdziwa ballada o miłości”,  „Dzień przed końcem świata”. Ukazały się też zbiory felietonów literackich i szkiców: „Życie  i liryka” oraz „Popiół i wiatr”   (nominacja do nagrody Nike za rok 2005)

      Otrzymał wiele nagród za swoje publikacje. Najważniejsze z nich, oprócz wspomnianych,
      to Nagroda  Fundacji Marii i Jerzego Kuncewiczów  (1991),  „Pro libro legendo” (1995),
      Pomorska  Nagroda Artystyczna (2002), „Sztorm roku 2008” i wiele in. 

      Jednak w centrum uwagi na spotkaniu z p. Jurewiczem nie była bezpośrednio jego 
      twórczość pisarska,   ale  jego życie.

      Opowiadał o swoim dzieciństwie na kresach, młodości w Połczynie i Gdańsku, o swoich  
      ówczesnych  decyzjach i wyborach, o pisaniu o swoich bliskich. Przeczytał krótkie 
      opowiadanie o swoim niewinnym kłamstwie    i jego konsekwencjach dla całego swojego 
      życia.  Mówił: „Dla mnie pisanie to przygoda, a dodatkowo spełnienie młodzieńczych 
      marzeń”,   „Nie jestem pisarzem, tylko autorem paru książek”,  „W księgarniach powinna 
      być półka pod hasłem „literatura przygnębiająca” , tam powinny się znaleźć moje 
      książki”...

      Opowiadanie gościa było interesujące i budziło wiele refleksji na temat naszego życia, 
      dokonywanych   wyborów, konsekwencji naszych działań, odpowiedzialności, wartości, 
       które nam  towarzyszą. I jeszcze jeden cytat:         

„Jak żyć tak, żeby człowiek nie żałował odejść, to jest najtrudniejsze...”